انواع تری دی پنل
۱. تری دی پنل دیواری
الف) تری دی پنل باربر
می توان از تری دی پانل های دیواری به عنوان سیستم باربر جانبی یعنی دیوار برشی استفاده کرد. پانل های باربر در مقایسه با پانل های غیر باربر دارای ضخامت بیشتر، قطر مفتول بیشتر (حداقل ۳ میلی متر) و چگالی عایق حدودا ۱۵ کیلوگرم بر متر مکعب می باشد.
ب) تری دی پنل غیر باربر
از این پانل ها می توان در سازه های اسکلت فولادی و بتنی به عنوان پارتیشن داخلی و دیوار محیطی استفاده کرد. این نوع تری دی پانل به عنوان دیوار جداکننده فضاها مورد استفاده قرار می گیرد و همانطور که از نام آن پیداست به دلیل غیر باربر بودن آن قطعا ضخامت کمتری نسبت به نوع باربر دارد، همچنین از مفتول به قطر حداقل ۲ میلی متر و عایق آن با چگالی کمتر (حدودا ۱۰ کیلوگرم بر متر مکعب) برای پانل های غیر باربر مجاز می باشد.
۲. تری دی پنل سقفی
ضخامت عایق پلی استایرن (هسته ی یونولیتی) این نوع پانل ها باید ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلی متر باشد. عرض تری دی پانل سقفی حدودا بین ۸۰ تا ۱۰۰ سانتی متر می باشد. این نوع پانل ها به صورت افقی و یا شیبدار با شیب کم به عنوان عضو باربر خمشی و دیافراگم افقی عمل می کنند. ضخامت بتن روی پانل سقفی هم بین ۵ تا ۷ سانتی متر است.
تفاوت تری دی پنل و ساندویچ پنل
بیشتر ساندویچ پنلها با استفاده از پیچ به شاسی و دیوار متصل می‌گردند.به همین ترتیب، ورق یونولیت یا همان یونولیت بیش از هر ماده دیگری به عنوان هسته مرکزی تری دی پنل به کار می‌رود، در حالی که ساندویچ پنل اغلب با استفاده از موادی مانند عایق پلی اورتان و یا پلی استایرن ساخته می‌شود.
ساندویچ پنل معمولا دارای سه لایه شامل ورق‌های فلزی در سمت بیرونی و همچنین لایه عایق در بخش هسته‌ای است. دلیل نام‌گذاری این محصول نیز از همین طرز قرارگیری لایه‌ها گرفته می‌شود. از سوی دیگر، تری دی پنل شامل پنج لایه شامل بتن و شبکه‌های مش در طرفین و پلی استایرن به عنوان هسته است.
